หลังจากงานแต่งงานของผมผ่านไป 22 เดือน ภาพงานแต่งของผมกับภรรยาก็ได้ลงตีพิมพ์ในหนังสือ we ซึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับงานแต่งงานเล่มหนึ่งที่มีชื่อเสียงค่อนข้างมาก
จะเรียกว่าภูมิใจก็ได้ ดีใจก็ได้ ปะหลาดใจก็ใช่ เพราะเวลาผ่านไปนานมากกว่าจะได้ลง 22 เดือนที่ทิ้งช่วงไป มีผลผลิตจากการแต่งงานเป็นเด็กน้อยน่ารักคนหนึ่ง พอผมรู้ว่าหนังสือ we พิมพ์เรื่องของเรา ผมก็แวะไปซื้อที่แผงหนังสือในห้างทันที
ลองซื้อหนึ่งเล่มก่อนแล้วรีบแกะดูเพื่อหาว่ามีเรื่องของผมจริงไหม เมื่อเจอแล้วก็บอกเด็กที่แผงหนังสือว่า น้อง มีกี่เล่มเอาหมดเลย ในใจก็มองเห็นอยู่ว่ามันวางอยู่บนแผงประมาณสามเล่ม จิ๊บๆ คนขายดันไปล้วงออกจากตู้อีกสิบเล่ม สรุปวันนั้นเลยได้หนังสือกลับบ้านไปสิบเอ็ดเล่ม มีแจกให้คนอื่นไปบ้างแล้ว ที่เหลืออีกหลายเล่มจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก รอจนวันที่ลูกพูดจารู้เรื่อง จะเล่าให้ลูกฟังว่า พ่อกับแม่แต่งงานกัน เราจัดงานด้วยความตั้งใจ พยายามที่จะให้ผู้คนจดจำเราได้ และหนังสือแต่งงานอย่าง we ก็ทำให้พ่อกับแม่ดีใจที่เขาช่วยบันทึกเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นกับวันแรกของครอบครัวของพ่อกับแม่เอาไว้
ความคิดเห็น